วิวาห์รอง

เพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับว่าที่เจ้าบ่าวในคืนแต่งงาน

ทำให้พรรษรดาต้องเข้าพิธีกับน้องชายของเจ้าบ่าวแทน

แม้วิวาห์ครั้งนี้จะเป็นเพียงวิวาห์สมมติในความรู้สึกของเขาและเธอ

หากทว่าความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ข้างในนั้นต่างหากที่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

เธอจะกล้าบอกความในได้อย่างไร ว่าแท้จริงแล้วผู้ชายที่เธอมีใจใฝ่ปองและอยากแต่งงานด้วยจริงๆ ก็คือเขา

ในเมื่อผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามี เอาแต่เฉยเมยเย็นชาใส่ ซ้ำยังเอ่ยปากขอหย่าอยู่หลายครั้ง

พรรษรดาจะจัดการปัญหาหัวใจครั้งนี้อย่างไรดี ในเมื่อยิ่งเขาทำให้เจ็บ หัวใจไม่รักดีก็ยิ่งรักเขามากขึ้นๆ

เธอควรรั้งเขาไว้ให้เป็นสามีในนามเพื่อทรมานใจกันเล่นๆ

หรือว่าปล่อยเขาไปให้สมรักกับผู้หญิงอื่นตามที่เขาร้องขอ  

               “อย่าค่ะ คุณกำลังจะแต่งงานกับคุณอ้าย อย่ามาเกลือกกลั้วกับเมียเก่าอย่างพรรษอีก”

               “ฉันจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้นนอกจากเธอ”

               ร่างใหญ่ดำดิ่งเข้าไปประสานกายเป็นหนึ่งเดียว เจ็บแต่ก็เต็มตื้นจนความเจ็บเป็นเรื่องเล็กน้อย ร่างกายเลือดเนื้ออุ่นๆ ที่สอดซุกเข้ามาช่วยเติมเต็มความหิวโหยที่ทั้งกายและใจของเธอเฝ้ารอคอยอย่างเจ็บปวดมาตลอด มือเล็กก่ายกอดเขาแน่น ปลายเล็บจิกบนไหล่หนา เพื่อระบายความอิ่มเอิบในหัวใจ

               “ฉันรักเธอพรรษรดา ฉันรักเธอ รักเธอคนเดียว”

               “คุณภู...”

               “หัวเราะสิ หัวเราะเยาะฉัน หัวเราะไอ้ผู้ชายหน้าโง่ที่มันเป็นทาสรักของเธออย่างโงหัวไม่ขึ้น หัวเราะเยาะไอ้ผู้ชายหน้าโง่ที่ตัดใจไม่ได้เสียที”

               คำสารภาพของเขาเหมือนระลอกคลื่นยักษ์ที่กระแทกโครมเข้าใส่หัวใจดวงน้อยของพรรษรดา เธอถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะแบกรับความรู้สึกอันท่วมท้นนั้นไม่ไหว

               “ฉันมันคงน่าสมเพชมากสินะ”

               ร่างใหญ่ขยับตัวถอดถอนออกไปเพื่อจะลุกหนี แต่พรรษตวัดขารัดรอบเอวสอบไว้แน่น ทำให้เขาดำดิ่งเข้ามาฝังลึกอยู่ในช่องสาวอีกครั้ง

               “อย่าบังอาจลุกจากตัวพรรษ” เธอแหวใส่เขาเสียงดังลั่น ตัวสั่นเทาเพราะความรัญจวนและความเต็มตื้นในหัวใจ

               “พรรษ...”

               “อย่าคิดว่าจะผลักไสพรรษง่ายๆ อีก รู้มั้ยว่าพรรษรอนานแค่ไหน รู้ไหมว่าต้องเสียน้ำตาไปกี่ครั้งเมื่อคิดว่าตัวเองรักคุณภูข้างเดียว อย่ามาบอกรักพรรษ ล้อเล่นกับหัวใจพรรษแล้วหนีไปง่ายๆ อีก พรรษไม่ยอมอีกแล้ว คราวนี้พรรษจะตามรังควานไปตลอดชีวิตเลย อย่าหวังว่าจะได้มีโอกาสมีความสุขกับผู้หญิงคนไหน อย่าหวังว่าจะได้บอกรักใครอีก เพราะคำว่ารักของคุณภูจะเป็นของพรรษคนเดียวตลอดไป”